"> سلام رفیق عشق فیلم! چه خبر؟ یه فیلم جدید اومده بیرون اسمش "مارچلو میو" . قضیه‌ش خیلی باحاله، دختر مارچلو ماسترویانی، کیارا ماسترویانی، نقش خودشو بازی می‌کنه، ولی یه جورایی هم نقش پدرشو! یعنی یه تابستون به سرش می‌زنه که کاشکی جای باباش زندگی می‌کرد. بعد کم کم قیافه‌ش شبیه باباش می‌شه، رفتاراش، حرف زدنش، حتی نفس کشیدنش! انقدر تو نقش فرو می‌ره که همه دور و بریاش باور می‌کنن خودش مارچلو ماسترویانیه و بهش میگن "مارچلو". خیلی جالبه نه؟ مادر واقعیش، کاترین دنو هم تو فیلم هست، اونم نقش خودشو بازی می‌کنه. فکر کن چه شود! مثل این می‌مونه یه جور بازی با هویت و میراث پدری باشه. از اون فیلم‌های متفکرانه و در عین حال احتمالا بامزه به نظر میاد. بازیگرای دیگه معروفی هم داره، مثلا فابریس لوکینی و نیکول گارسیا و ملوین پوپو. همه هم نقش خودشونو بازی می‌کنن! انگار یه جور مهمونی خودمونیه تو دنیای سینما. کارگردانش هم کریستف اونوره است، که کارگردان فرانسوی‌ایه و معمولا فیلم‌های خاص و به قول معروف "هنری" می‌سازه. این فیلم هم انگار تو جشنواره کن بوده و برای نخل طلا هم نامزد شده. البته نظر منتقدا خیلی جوش و خروش نداشته، یه جاهایی تعریف کردن، یه جاهایی هم نه خیلی. ولی به نظر من اینجور فیلما رو باید خودت ببینی و تصمیم بگیری خوشت میاد یا نه. در کل به نظر می‌رسه فیلم "مارچلو میو" یه تجربه سینمایی متفاوت باشه. هم کمدیه، هم یه جورایی داره به مسائل هویتی و خانوادگی نگاه می‌کنه. حضور خانوادگی ماسترویانی-دنو هم که جذابیت خودشو داره. من که خیلی دلم می‌خواد ببینمش، تو هم اگه فرصت شد یه نگاهی بهش بنداز، شاید تو هم خوشت اومد. بعدش بیا بشینیم یه دل سیر راجع بهش گپ بزنیم! چه می‌گی؟ ">